تفریحی سنتر

 

ترس احساسی معمولاً ناخوشایند اما طبیعی است که در واکنش به خطراتِ واقعی ایجاد می شود ، ترسی که در جریان زندگی قرار دارد از نخستین روزهای بشریت تا به حال همراه انسان ها بوده است.

 ترس یک واکنش احساسی به تهدید یا خطر است. ترس را از اضطراب، که معمولاً بدون وجود تهدید خارجی رخ می دهد، باید جدا دانست. علاوه بر این ترس با رفتارهای خاصِّ فرار و اجتناب مربوط است، در حالی که اضطراب ناشی از تهدیدهایی است که مهارناپذیر و اجتناب ناپذیر تلقی می شود.

 

 شاید بتوان اصلی ترین نمود ترس را در مکان های تاریک و متروکه جستجو نمود؛ جایی که ارواح پلید و موجودات ماورایی انتظار ما را می کشند. یکی از بهترین راهها برای نشان دادن این گونه مسائل، استفاده از هنر فیلم و سینماست.

 

 

این فیلم به صورت سیاه و سفید نمایش داده شده و اگر قرار بود رنگی باشد، قدرت نمایش خشونت و خشم را از دست می داد. «چشم های مادرم» ترس زیادی در دل شما ایجاد خواهد کرد. هنگامی که مادر فرانسیسکای کم سن و سال (دایانا آگوستینی) به طرز وحشیانه ای به قتل می رسد، او (اولیویا باند) دریچه ای تازه از تاریکی و خشم به روی او باز می شود.

وی در سن بزرگسالی (با بازی کیکا ماگالهائس) به طور کامل روانی شده و به انسانی متفاوت و خشمگین تبدیل می شود. با وجود خوش ساخت بودن، اما «چشم های مادرم» علاقه ای ندارد که پایانی رضایت بخش را برای مخاطب به ارمغان بیاورد. سبک جالب این فیلم باعث می شود که ساخته آقای پسکه بسیار جذاب و خوب جلوه کند.

 

داری من را می کشی (You’re Killing Me)

کارگردان: جیم هانسن

نویسندگان: جیم هانسن و جفری سلف

 

این فیلم کمدی-ترسناک، درباره قربانیانی است که از یکدیگر جدا هستند و نمی توانند این مسئله که قاتلی سریالی کمر به قتل آن ها بسته را بفهمند. شخصیت جو با بازی «متئو مک کیلیگون» بعد از اعترافش به قتل بسیار جدی عمل می کند. این اثر سینمایی، یک طنز تاریک و غیر صمیمی را نشان می دهد و هر یک از شخصیت ها دو چهره را به نمایش می گذارند.

 

قتل عام در پارک (Carnage Park)

نویسنده و کارگردان:مایکی کیتینگ

 

 

ماجرا از این قرار است که دو سارق یک دختر (اشلی بل) را به گروگان گرفته و آن را با خود می برند. ماشین آن ها در میان جاده خراب می شود و سپس دزدها در می یابند که در دام یک تک تیر انداز (پت هیلی) دیوانه افتاده اند. ویویان (دختر) متوجه می شود که در مخمصه بدی گرفتار شده است. سپس فیلم صحنه های ترسناک و پر از خون را به نمایش می گذارد.

بر روی کاغذ، داستان «قتل عام در پارک» به بازی موش و گربه شبیه است، اما هر چیزی درباره نحوه عملکرد آن متمایز جلوه نموده و راه و روش خاصی را دنبال می کند.

 

شِلی (Shelley)

کارگردان:علی عباسی

نویسندگان:علی عباسی و مارن لوئیز کاهن

 

 

این فیلم مقوله حاملگی را برای القای ترس انتخاب کرده است. رشد یک انسان در بدن می تواند به اندازه کافی دلهره آور باشد. این اثر سینمایی که نخستین ساخته کارگردان دانمارکی و ایرانی الاصل به شمار می رود، به برخی مسائل آشنا در پارانوید ناشی از اضطراب حاملگی می پردازد.

لوئیس (الن دوریت پترسن) و کاسپر (پیتر کرستوفرسن) زوجی بدون فرزند هستند که به خدمتکار خود النا (کاسمیکا استراتان) پیشنهاد می دهند که در ازای دریافت مبلغی مشخص برای نگه داشتن خانه اش، بگذارد تخمک زن صاحب خانه در بدنش کاشته شود.

در این میان اتفاقی پیش بینی نشده رخ می دهد و ظاهرا جنینی شیطانی در بدن او شروع به رشد می کند و برایش مشکلات جسمانی به وجود می آورد. فیلم ساختار مناسبی دارد و شخصیت ها به خوبی شکل گرفته اند.

 

نفس نکش (Don’t Breathe)

کارگردان:فد آلوارز

نویسندگان: فد آلوارز و رودو سایاگس

 

 

دگرگون ساختن برخی جنبه های پرکاربرد این گونه فیلم ها، باعث شده که «نفس نکش» به اثری موفق تبدیل شود. گروهی از سارقان متشکل از یک زن (جین لنی) و دو مرد با بازی «دنیل زواتو» و «دیلان مینت»، به خانه یک کهنه سرباز نابینا می روند و قصد دارند به اموال او دستبرد بزنند. آن ها گمان می کنند که این کار آسان است، اما مسائلی برایشان رخ می دهد و داستان فیلم این گونه شکل می گیرد.

این اثر که ما را به یاد فیلم زیبای «هیس» (Hush) می اندازد.، تنشی غیر قابل تحمل را به کاربر القا می کند.

 

شیون (The Wailing)

نویسنده و کارگردان: نا هونگ جین

 

 

شیون از آن دسته فیلم هایی است که کلیشه های آثار ترسناک را تغییر داده و حال و هوایی تازه ای به فیلم های جن گیری بخشیده است.

یک روز پلیس محلی به نام جانگ گو به صحنه وقوع جرم فرا خوانده می شود. ظاهرا ماجرا از این قرار بوده که فردی با ظاهری عجیب، همسر خود را به شکلی وحشتناک به قتل رسانده است. این گونه قتل ها در روستا هر روز تکرار می شوند و مدام خبر کشته شدن یک نفر به گوش می رسد. در بازجویی ها مشخص می شود که شیطان در رخ دادن قتل ها نقشی پر رنگ داشته است.

با وجود کره ای بودن، هرج و مرج موجود در تمام سکانس ها و عدم اطمینان باعث می شود که شیون را یکی از بهترین آثار ترسناک امسال بدانیم.

 

عازم جنوب (Southbound)

کارگردانان:رادیو سایلنس، راکسان بنجامین، دیوید براکنر و پاتریک هورواس

نویسندگان: مت بیتینلی اولفین، راکسان بنجامین، سوزان برک، دیوید براکنر، پاتریک هورواس و دالاس هالام

 

 

این اثر مجموعه ای از فیلم های کوتاه است که داستانی مرتبط دارند و هر یک توسط یک نفر کارگردانی شده اند. داستان ها به شکلی به هم تنیده شده اند که نمی توان «عازم جنوب» را در ژانر فیلم های مجموعه ای یا «anthology» قرار داد. دو مرد که از گذشته خود فرار می کنند، گروهی از گردشگران، مردی که قصد دارد به خانه اش برود و خانواده ای که در حال رفتن به تعطیلات هستند، درگیر ماجرایی وحشتناک می شوند.

حس بیهودگی و اضطراب ناشی از دژاوو، فیلم را از هر داستان جداگانه دیگری ترسناک تر جلوه می دهد.

 

همیشه بدرخش (Always Shine)

کارگردان: سوفیا تکل

نویسنده: لارنس مایکل لوین

 

 

مکنزی دیوس باز هم موفق شده در فیلم جدیدش عملکرد بسیار خوبی از خود ارائه دهد. دو دوست قدیمی تصمیم می گیرند برای فراموش کردن گذشته و کینه ها، به یک شهر ساحلی سفر کنند. اما خبر ندارند که این مسافرت چه دردسرها و عواقبی برایشان به همراه خواهد داشت. این فیلم ما را به یاد آثاری مانند «زن سفید مجرد» و «جاده مالهالند» می اندازد، اما کارگردانی خوب خانم تکل باعث شده که شاهد ساختاری مستقل و جداگانه باشیم.

این فیلم یکی از ترسناک ترین آثار سینمایی امسال به شمار می رود.

 

آن ها شبیه مردم هستند (They Look Like People)

نویسنده و کارگردان: پری بلکشیر

 

 

در این فیلم سوالی مطرح می شود که باید پاسخ آن را بیابیم:آیا وایت (مکلئود اندروز) در حال از دست دادن عقل خود است و یا اینکه هر کسی در کنار او قرار دارد، در حال تبدیل شدن به موجودی شیطانی است و قصد دارد انسان ها را نابود کند؟

داستان ماجرای دو دوست صمیمی را روایت می کند که پس از مدت ها به شهر نیویورک باز گشته اند. وایت با نامزدش قطع رابطه کرده و کریستین (ایوان داموچل) نیز تصمیم گرفته با پرداختن به ورزش بدنسازی، مرگ همسر خود را به دست فراموشی بسپارد. این فیلم همانند همتایانش کلیشه ای نیست و ترس مشکلات پیش آمده برای یک مرد را نشان می دهد.

هیولایی که در حال شکل گرفتن در ذهن وایت است، از هر تهدید خارجی خطرناک تر و ترسناک تر به نظر می رسد.

 

پِت (حیوان خانگی) (Pet)

کارگردان: کارلس تورنس

نویسنده: جرمی اسلیتر

 

 

این فیلم بسیار عجیب است و شما را به فضایی خاص منتقل می کند. شخصی به نام «ست» (دومینیک موناگان) در یک پناهگاه حیوانات مشغول به کار است و پیش خدمتی به نام هالی را مخفیانه دوست دارد. تلاش های او برای جلب نظر هالی به جایی نمی رسد؛ تا زمانی که وی تصمیم می گیرد او را در یکی از قفسه ها زندانی کند. اما در می یابد که هالی یک فرد معمولی نیست و با دیگران تفاوت دارد.

این فیلم شاید برای کسانی که از آثار مشابه سینما دل خوشی ندارند، خسته کننده به نظر برسد، اما ساختار و فضای آن بسیار پیچیده تر از نمونه های قبلی است.

 

قطار بوسان

کارگردان:یئون سانگ هو

نویسنده:پارک جو سوک

 

مردی به نام سئوک وو (گونگ یو) فردی است که تنها به کار می اندیشد و پدر خوبی برای دخترش نیست. او از این قضیه ناراحت است، اما هیچ تلاشی برای درست کردن آن انجام نمی دهد. وی به خاطر تولد فرزندش، می پذیرد که او را به دیدن مادرش در بوسان ببرد. اما این سفر چندان عادی نیست و ماجراهای عجیبی در آن رخ می دهد. این اتفاق ها باعث می شوند که رابطه سرد پدر و دختر، اندکی ترمیم یابد.
قطار بوسان مشابه دیگر فیلم های زامبی محور نیست و حرف های تازه ای برای گفتن دارد.